|
In
maart en april 2008 ben ik eindelijk eens in
Australië.
Enerzijds
om wat optredens te doen (soms moet je n
stukje reizen voordat je de juiste 40 mensen
bereid vindt je muziek aan te horen),
anderzijds om eindelijk eens mijn favoriete
familielid te bezoeken (Joyce Hinterding)(haar
partner David Haines mag in deze ook niet
onvermeld blijven), plus al die andere relaxte
lui die daar rondhangen. En verder om eens de
vergelijking met Europa te kunnen maken. (meer
kwa gevoel dan dat ik daar dan allerlei
verhelderende conclusies uit ga trekken)
Op het moment dat ik dit
schrijf ben ik er net een paar dagen, heb ik
al een keer opgetreden, in Sydney,
georganiseerd door Dual Plover, het
noise-label/productieburootje van Lucas Abela
(die op dit moment in de USA tourt, hij is de
goser die een paar jaar geleden bij WORM
optrad met de glazen plaat voor zn kop, en
veel herrie & glasscherven-in de Boogjes)
en zijn maat Swerve.
Ik ga de wereld niet vervelen
met allerlei details in chronologische volgorde,
dit log zal meer een fragmentarisch
commentarisme opleveren, gelardeerd met veel
kiekjes. Omdat ik tamelijk buiten de tijd leef
hier ben ik genoodzaakt zo nu en dan een datum
te noemen.
21 april;
ben alweer een paar dagen terug, en heb nog de
laatste hand aan het weblog gelegd. Er is een
nieuwe pagina die heet 'losse eindjes' en er
zijn nog wat extra foto's op de verschillende
andere pagina's geplaatst. Het was mij een
genoegen!
Enige
zijwegen zonder veel text maar met veel
pretentie;
Aussie
Laagstraten, Aussie
Straten & Gebouwen ,
NATUUR, LOSSE
EINDJES
2
april
Het
harnas van Ned Kelly in de State Library Of
Victoria te Melbourne. Ik kwam op Ned
Kelly's spoor door de schilderijen van Sidney
Nolan. Natuurlijk kent iedereen in (of
eigenlijk; uit) Australië Kelly. Of
alle fans van Mick Jagger. Maar ik dus nog niet.
30 maart
Eigen
werk Eerst!
Het
'hoofdoptreden' op deze tour' was mn solokik in
Melbourne op het MIBEM
festival.
Voor
foto's van het festival zie HIER.
Hier
probeer ik n stukje strijkstokkerij. Gelukkig
heb ik de bergschoenen aan. De onzichtbare
drummer, rechts op de foto 'besloot niet te
spelen'.
2 april
Greg
Kingston, Dave Brown, Lukas Simonis, Horse
Bazaar, Melbourne
(foto's
door Nick Edwards)
3 april
Lukas
solo in Brisbane, IMA
(foto;
Lawrence English)
18 maart
Het
huis van Joyce en David hebben ze zelf ontworpen
en gedeeltelijk zelf gebouwd. Tis nog wel niet
helemaal klaar maar het begint erop te lijken.
Het bestaat uit een drietal rechthoekige dozen
die in elkaar overgaan. De ornamenten zijn van
roestig metaal.
18 maart
In de
serie; wiens auto?
Hebben
we hier David Haines met de Gouden Peugeot die
Prima Geschikt Is Om Door de Bush Te Rauzen.
25 maart
In de
serie; wiens auto?
Hebben
we hier Dave Brown met de Chrysler Vailliant die
hij van n 'bevriende' automonteur kocht... doet
t nog prima, ik maak geen grapjes...
27 maart
In de
serie; wiens auto?
Greg
Kingston uit Tasmanië voor iemands auto.
29 maart
In de
serie; wiens auto?
Simon
Denatris voor zn eigen bak op de oprit van
binnenkort voorheen huize Frans 'frank'
Hinterding & familie.
7 april
In de
serie; wiens auto?
Locust
voor zn gezinsbak.
Locust
maakt goed spul. zie; www.locustjones.com
8 april
In de
serie; wiens auto?
Zegt U
het maar; de Ukraïne, Belarus, of gewoon, de
Poolse klusjesman?
18 maart
Het
eerste wat je doet in een onbekend land is
natuurlijk de supermarkten verkennen. Dit
sappige stukje gourmet vond ik in de
K-mart in Katoomba. Prrrima binnen te houden,
dit gezonde, magere politiek gedeeltelijk
correcte vlees (het correcte; de diertjes worden
in het wild door jagers afgeschoten, het
incorrecte; ze zijn toch zooooooveel
sympathieker dan een koe of een schaap).
17 maart
Na een
ingekorte nacht vliegen (over de Kaspische zee!
Niet zo ver van Kara Bogaz) kom je bij
zonsopgang in Kuala Lumpur aan waar iedereen al
druk aan het winkelen is en nog in zijn eigen
tijdzone verkeert.
17 maart
De
steriliteit van de Kuala Lumpurse luchthaven
werd nog eens prima geillustreerd door de
backpacker die naast me stond toen ik deze foto
nam en vroeg of het toegestaan was om foto's te
nemen. Jawel ik vindt 't ok, zei ik.
18 maart
Dit
zijn de drie zusters, gefotografeerd vanaf Echo
Point in Katoomba. Dat is de plek waar alle
touristen komen om te fotograferen. Loop je
echter een stukje de bush in dan is het
plotseling een stuk rustiger dan in -ik noem
maar een zijstraat- het Kralingse bos.
en
hier dan de 4 zusters
19 maart
De
periferie van Sydney, op weg naar de gig. Overal
jonge meisjes in lichtblauwe jurkjes met witte
kraagjes.
19 maart
Op het
kantoor van Dual Plover (zie boven) was ik
vooral onder de indruk van de zeer
schilderachtige plee. Dit is haar wasbak met
vergezicht op het pittoreske Georg Street.
19 maart
Aangekomen
op de plaats des onheils. Nog even uitpakken.
Het
werd niet het beste optreden dat ik ooit
speelde. (jetlag, slechte installatie en een
schrijnend gebrek aan talent) er kwamen echter
wel redelijk wat lui opdagen en Joyce &
David speelden op dezelfde bill voor
mij, allebei droony tamelijk minimalistisch
materiaal, dat van David meer Niblock-styley,
bij Joyce klinkt het meer als een
aardlus-extraordinaire.
De
plek was een tamelijk interessant stinkende
(uitgekotste stierendarmen? Ingedaalde
konijnenlever?) tapas-kelder-disko. Behoorlijk
groot. Dual Plover mag daar voor niets iedere
woensdag een concert organiseren, waarschijnlijk
omdat er anders toch niemand komt.
Mijn
andere aandeel in de feestvreugde; STOELEN
neerzetten op het anders ozo lege
diskovloertje vlak voor het podium, en het
publiek vriendelijk doch dringend verzoeken om
daar op te gaan zitten om naar onze niet geheel
dansbare geluiden te luisteren. Sommige lui
waren flabbergasted.
Christina, de noise-artieste wiens
gitaarversterker (jawel een echte peavey)
ik leende zei 'Wow ben jij schoolmeester ofzo
dat je zoiets zomaar doet?'.
19 maart
De
promo van Dual Plover. eerstens de folder en
daaronder de publiciteits campagne ter plekke.
19 maart
Joyce
Hinterding and David Haines have just entered
the stage. They are checking their sounds.
Please do not disturb them.
20 maart
Op weg
naar het strand. Twee mannen . De gast in de
achtergrond zag er ook goed ranzig uit, maar ik
moest ze vanuit een rijdende auto fotograferen
dus hij staat er niet zo compleet op. BBQ
Chicken. 'Dat zou ik maar niet doen!' zei Joyce
toen ik de foto nam en het was al te laat.
20 maart
Bronte
beach, het niet-zo-beach-achtige gedeelte. Bondi
beach ligt een stukje verderop -de surfers beach
van australië- maar ik vond Bronte eigenlijk
leuker.
22 maart
Wentworth
Falls. Een stukje verbrand bos. Minder
dramatisch dan het lijkt. De meeste bomen
krijgen gewoon weer bladeren nadat ze n tijdje
in de fik hebben gestaan. Dit was een tamelijk
recente. We liepen rond in de natte mist en alle
spectaculaire vergezichten die we op onze
wandeling tegenkwamen waren vage vormen in het
wit.
20 maart
Het
atelier van Terrie, uitzicht op de Sydney
skyline.
25 maart
De
club heet 'Bar Open' en de avond heet 'The Make
It Up Club'.
En
hier zitten allerlei lui naar een soort
drumworkshop met over-expressief grommende
leider te kijken, waarbij vooral de geflipte DR
John opviel die zich hysterisch dansend onder de
drummenden mengde om na enige minuten met een
-op het eerste gezicht- beheersbare hartaanval
tussen de feestvierders te mengen, op de vloer
wel te verstaan. Dit alles buiten beeld.
25 maart
Waarna
Dave Brown en ik een mopje gitaar mochten
spelen. De voetjes gingen van de vloer, dat
begrijpen jullie maar dat besloten we eveneens
buiten beeld te laten.
25 maart
Dave
Brown staat ook wel bekend als 'de man met de
twee hoofden'.
24 maart
En dan
nog wat natuurkost voor de rauwhartigen.
Voornamelijk watervallen. Dit alles in De Blauwe
Bergen.
4 april
Ook in
Brisbane is het niet altijd vredig en rustig.
Zo
werd dit HD-clubhuis door onverlaten in de fik
gestoken, tjongjejonge.
3 april
Brisbane,
bij de gokchinees na afloop van het concert.
Joel Stern en wat dingen op tafel.
10 april
Joyce
Hinterding test haar geestesoog en het resultaat
is verbluffend.
30 maart. Als eerbetoon
omdat ik niet al te beroerd gespeeld had droegen
deze locale gitaarhelden (brown and kingston)
mijn zware samsonite vol effectieven. Zeven
trappen af! Want ze hebben hoge gebouwen daar
aan de Swanston street in Melbourne.
|