AUSTRALIË REIS
LAAGSTRATEN
Straten & Gebouwen
NATUUR
LOSSE EINDJES

In maart en april 2008 ben ik eindelijk eens in Australië.

Enerzijds om wat optredens te doen (soms moet je n stukje reizen voordat je de juiste 40 mensen bereid vindt je muziek aan te horen), anderzijds om eindelijk eens mijn favoriete familielid te bezoeken (Joyce Hinterding)(haar partner David Haines mag in deze ook niet onvermeld blijven), plus al die andere relaxte lui die daar rondhangen. En verder om eens de vergelijking met Europa te kunnen maken. (meer kwa gevoel dan dat ik daar dan allerlei verhelderende conclusies uit ga trekken)

Op het moment dat ik dit schrijf ben ik er net een paar dagen, heb ik al een keer opgetreden, in Sydney, georganiseerd door Dual Plover, het noise-label/productieburootje van Lucas Abela (die op dit moment in de USA tourt, hij is de goser die een paar jaar geleden bij WORM optrad met de glazen plaat voor zn kop, en veel herrie & glasscherven-in de Boogjes) en zijn maat Swerve.

Ik ga de wereld niet vervelen met allerlei details in chronologische volgorde, dit log zal meer een fragmentarisch commentarisme opleveren, gelardeerd met veel kiekjes. Omdat ik tamelijk buiten de tijd leef hier ben ik genoodzaakt zo nu en dan een datum te noemen.

 

21 april; ben alweer een paar dagen terug, en heb nog de laatste hand aan het weblog gelegd. Er is een nieuwe pagina die heet 'losse eindjes' en er zijn nog wat extra foto's op de verschillende andere pagina's geplaatst. Het was mij een genoegen!

Enige zijwegen zonder veel text maar met veel pretentie;

Aussie Laagstraten, Aussie Straten & Gebouwen , NATUUR, LOSSE EINDJES

 

2 april

Het harnas van Ned Kelly in de State Library Of Victoria te Melbourne. Ik kwam op Ned Kelly's spoor door de schilderijen van Sidney Nolan. Natuurlijk kent iedereen in (of eigenlijk; uit) Australië Kelly. Of alle fans van Mick Jagger. Maar ik dus nog niet.

30 maart

Eigen werk Eerst!

Het 'hoofdoptreden' op deze tour' was mn solokik in Melbourne op het MIBEM festival.

Voor foto's van het festival zie HIER.

Hier probeer ik n stukje strijkstokkerij. Gelukkig heb ik de bergschoenen aan. De onzichtbare drummer, rechts op de foto 'besloot niet te spelen'.

2 april

Greg Kingston, Dave Brown, Lukas Simonis, Horse Bazaar, Melbourne

(foto's door Nick Edwards)

3 april

Lukas solo in Brisbane, IMA

(foto; Lawrence English)

18 maart

Het huis van Joyce en David hebben ze zelf ontworpen en gedeeltelijk zelf gebouwd. Tis nog wel niet helemaal klaar maar het begint erop te lijken. Het bestaat uit een drietal rechthoekige dozen die in elkaar overgaan. De ornamenten zijn van roestig metaal.

18 maart

In de serie; wiens auto?

Hebben we hier David Haines met de Gouden Peugeot die Prima Geschikt Is Om Door de Bush Te Rauzen.

25 maart

In de serie; wiens auto?

Hebben we hier Dave Brown met de Chrysler Vailliant die hij van n 'bevriende' automonteur kocht... doet t nog prima, ik maak geen grapjes...

27 maart

In de serie; wiens auto?

Greg Kingston uit Tasmanië voor iemands auto.

29 maart

In de serie; wiens auto?

Simon Denatris voor zn eigen bak op de oprit van binnenkort voorheen huize Frans 'frank' Hinterding & familie.

7 april

In de serie; wiens auto?

Locust voor zn gezinsbak.

Locust maakt goed spul. zie; www.locustjones.com

8 april

In de serie; wiens auto?

Zegt U het maar; de Ukraïne, Belarus, of gewoon, de Poolse klusjesman?

18 maart

Het eerste wat je doet in een onbekend land is natuurlijk de supermarkten verkennen. Dit sappige stukje gourmet vond ik in de K-mart in Katoomba. Prrrima binnen te houden, dit gezonde, magere politiek gedeeltelijk correcte vlees (het correcte; de diertjes worden in het wild door jagers afgeschoten, het incorrecte; ze zijn toch zooooooveel sympathieker dan een koe of een schaap).

17 maart

Na een ingekorte nacht vliegen (over de Kaspische zee! Niet zo ver van Kara Bogaz) kom je bij zonsopgang in Kuala Lumpur aan waar iedereen al druk aan het winkelen is en nog in zijn eigen tijdzone verkeert.

17 maart

De steriliteit van de Kuala Lumpurse luchthaven werd nog eens prima geillustreerd door de backpacker die naast me stond toen ik deze foto nam en vroeg of het toegestaan was om foto's te nemen. Jawel ik vindt 't ok, zei ik.

18 maart

Dit zijn de drie zusters, gefotografeerd vanaf Echo Point in Katoomba. Dat is de plek waar alle touristen komen om te fotograferen. Loop je echter een stukje de bush in dan is het plotseling een stuk rustiger dan in -ik noem maar een zijstraat- het Kralingse bos.

en hier dan de 4 zusters

19 maart

De periferie van Sydney, op weg naar de gig. Overal jonge meisjes in lichtblauwe jurkjes met witte kraagjes.

19 maart

Op het kantoor van Dual Plover (zie boven) was ik vooral onder de indruk van de zeer schilderachtige plee. Dit is haar wasbak met vergezicht op het pittoreske Georg Street.

19 maart

Aangekomen op de plaats des onheils. Nog even uitpakken.

Het werd niet het beste optreden dat ik ooit speelde. (jetlag, slechte installatie en een schrijnend gebrek aan talent) er kwamen echter wel redelijk wat lui opdagen en Joyce & David speelden op dezelfde bill voor mij, allebei droony tamelijk minimalistisch materiaal, dat van David meer Niblock-styley, bij Joyce klinkt het meer als een aardlus-extraordinaire.

De plek was een tamelijk interessant stinkende (uitgekotste stierendarmen? Ingedaalde konijnenlever?) tapas-kelder-disko. Behoorlijk groot. Dual Plover mag daar voor niets iedere woensdag een concert organiseren, waarschijnlijk omdat er anders toch niemand komt.

Mijn andere aandeel in de feestvreugde; STOELEN neerzetten op het anders ozo lege diskovloertje vlak voor het podium, en het publiek vriendelijk doch dringend verzoeken om daar op te gaan zitten om naar onze niet geheel dansbare geluiden te luisteren. Sommige lui waren flabbergasted. Christina, de noise-artieste wiens gitaarversterker (jawel een echte peavey) ik leende zei 'Wow ben jij schoolmeester ofzo dat je zoiets zomaar doet?'.

19 maart

De promo van Dual Plover. eerstens de folder en daaronder de publiciteits campagne ter plekke.

19 maart

Joyce Hinterding and David Haines have just entered the stage. They are checking their sounds. Please do not disturb them.

20 maart

Op weg naar het strand. Twee mannen . De gast in de achtergrond zag er ook goed ranzig uit, maar ik moest ze vanuit een rijdende auto fotograferen dus hij staat er niet zo compleet op. BBQ Chicken. 'Dat zou ik maar niet doen!' zei Joyce toen ik de foto nam en het was al te laat.

20 maart

Bronte beach, het niet-zo-beach-achtige gedeelte. Bondi beach ligt een stukje verderop -de surfers beach van australië- maar ik vond Bronte eigenlijk leuker.

22 maart

Wentworth Falls. Een stukje verbrand bos.  Minder dramatisch dan het lijkt. De meeste bomen krijgen gewoon weer bladeren nadat ze n tijdje in de fik hebben gestaan. Dit was een tamelijk recente. We liepen rond in de natte mist en alle spectaculaire vergezichten die we op onze wandeling tegenkwamen waren vage vormen in het wit.

20 maart

Het atelier van Terrie, uitzicht op de Sydney skyline.

25 maart

De club heet 'Bar Open' en de avond heet 'The Make It Up Club'.

En hier zitten allerlei lui naar een soort drumworkshop met over-expressief grommende leider te kijken, waarbij vooral de geflipte DR John opviel die zich hysterisch dansend onder de drummenden mengde om na enige minuten met een -op het eerste gezicht- beheersbare hartaanval tussen de feestvierders te mengen, op de vloer wel te verstaan. Dit alles buiten beeld.

25 maart

Waarna Dave Brown en ik een mopje gitaar mochten spelen. De voetjes gingen van de vloer, dat begrijpen jullie maar dat besloten we eveneens buiten beeld te laten.

25 maart

Dave Brown staat ook wel bekend als 'de man met de twee hoofden'.

24 maart

En dan nog wat natuurkost voor de rauwhartigen. Voornamelijk watervallen. Dit alles in De Blauwe Bergen.

4 april

Ook in Brisbane is het niet altijd vredig en rustig.

Zo werd dit HD-clubhuis door onverlaten in de fik gestoken, tjongjejonge.

3 april

Brisbane, bij de gokchinees na afloop van het concert. Joel Stern en wat dingen op tafel.

10 april

Joyce Hinterding test haar geestesoog en het resultaat is verbluffend.

30 maart. Als eerbetoon omdat ik niet al te beroerd gespeeld had droegen deze locale gitaarhelden (brown and kingston) mijn zware samsonite vol effectieven. Zeven trappen af! Want ze hebben hoge gebouwen daar aan de Swanston street in Melbourne.