NATUUR

Hier in Australië stikt het van de natuur. Zelfs in de grote steden Melbourne en Sidney hangt deze dreiging als een allesomvattend spook over het bewustzijn van den onschuldige, op de trem wachtende stadschmensch.

Wij, als Nederlands staatsburger, zetten ons er maar moeilijk overheen. Zelfs in de directe nabijheid van de beschaving bestaat de kans om in een ravijn te stappen, een been te breken en aldaar tot het einde der dagen, ongemoeid te blijven wegrotten. Of wat dacht U van; gebeten worden door een slang. Ook niet leuk. En zonder directe hulp bent U er wel geweest.

Nou ja, laten we dan maar aan prettige dingen denken. Zoals Kangaroes en Wallabees en Vogelbekdieren. Dat zijn dan misschien wat lichtpuntjes als je door het donkere bos loopt.

Ik voel het als een plicht om regelmatig wat in desbetreffende natuur te vertoeven. Ook omdat ik bij nicht Joyce logeer die midden in De Blauwe Bergen woont, een oord waar gifslangen en onbegaanbare woestheid grenzen aan de suburbane dufheid van plaatsjes als Wentworth Falls, Lawson en Leura.

Maar laten we eerlijk zijn; de natuur heeft hier veel weg van alles wat John de Mol zo groot heeft gemaakt; overdaad en overdaad en daaroverheen een sausje overdaad. Neem nou de blauwe bergen; je loopt je het leplazerus van ravijn naar tafelberg naar canyon. Maar je blijft maar hetzelfde krijgen; veel pittoreske watervallen in alle soorten en maten, 'smaakvol' gedrapeerde rotsformaties en na de nodige bestijgingen een gloedvol multi-media uitzicht met alles drop & dran. Je moet er maar van houden. Plichtmatig als ik ben heb ik zo hier en daar het nodige gefotografeerd maar misschien zat mn hart er niet zo in. Het smaakvollere Australië valt vooral met jumbojet te genieten; als je vanuit het noorden het land binnenvliegt ziet het er uit als het betere werk van Antoni Tàpies, en dat dan uren lang (je krijgt er wel nekkramp van, maar voor de hogere kunsten moet je iets overhebben). Helaas heb ik daar geen foto's van; mijn ongehoorzame Nikon coolpix bleef maar het patrijspoort in beeld brengen, en niet de geheimzinnige entiteit die zich daaronder uitstrekte.

Pure nep die lange bekken ,als je goed kijkt zie je de touwtjes.

Deze zeldzame plantensoort werd waargenomen in een Sydnische vensterbank.

De hele dag wezenloos in een boom hangen en dan ook nog te beroerd zijn om even fatsoenlijk te poseren .

dooie oto

bloedboom

tafelrandblad

pulpit rock